Bonjour!

Een fantastisch weekend doorgebracht met de whole happy family bij mijn nieuwe liefde: Parijs. "Partir c'est mourir un peu" zo waren de wijze ietwat melige woorden van mijn vader. En toen ik voor het eerst mn kamer zag dan was het ook sterven! Man man ik wist niet dat men nu ook photoshop toepaste om kamers te verfraaien op een site. Maar goed, ondertussen zijn we reeds dag twee en heb ik het hele boeltje wat trachten op te vrolijken.
Van knappe, olijke Grieken heb ik hier nog niet veel gemerkt, doch vriendelijk zijn ze wel.
Het domein van cité universitaire is werkelijk prachtig en elk huis heeft zo zn typische architectuur.
Iedere avond valt er wel iets te beleven in één of ander huis, zoals woensdag is het hier bij de Grieken cinema en zaterdag carnavalfeestje.
De eerste dag op de stage viel ook goed mee, prachtig gebouw, leuke mensen en open minded sfeer. Maar mn illusie van een rustige eerste werkdag werd snel doorprikt... enorm veel werk, briefings, verantwoordelijkheid en deadlines waren vandaag al aan de orde, maar interessant is het wel.
De metro is een spinnenweb dat ik beetje bij beetje probeer te ontrafelen, hoewel het ook leuk is om af en toe te verdwalen in de vele straatjes van Parijs.
Ik merk dat ik met al mn getik ,op deze opvallend luide computer, een zwarte huiswerkmakende medebewoonster zwaar op de zenuwen begin te werken. Zware zuchten en boze blikken komen mijn richting uit.
Dus mijn vrienden: à demain