I don't LIKE it, YOU KNOW! (stopwoordjes part II)

Dat ik ongeveer gemiddeld zo'n 14 uur per week in de metro doorbreng is waarschijnlijk de verklaring van dit weerom metrogerelateerd bericht.

Voor zover mijn talenknobbel reikt vind ik het Frans één van de mooiste talen ter wereld. Niet dat ik deze taal vloeiend beheers, verre van, maar er wordt aan gewerkt!

Ik kan er van genieten om stiekem mee te luisteren naar zo'n franse conversatie op -jawel- de metro. Rillingen lopen over mn rug als dan het maximum aantal decibels overtreffende geblaat van een Amerikaans gesprek plots dergelijke conversatie overheerst. Het valt me op (en wekt een onbenoembare irritatie) hoe oneindig vaak deze lieve Amerikanen de woorden 'like' en 'you know' in hun zinnen voegen.

Een voorbeeld van een conversatie tussen twee amerikaanse studentes:

-You know, John called me yesterday, and I was like Oooh my god John!

- really? He is not like that shy anymore?

-No not at all, he was more like, hey I'm interested in you, and I felt like that popular blond girl, you know, like Barby

But than he told me that he was like so confused because I remind him of his ex girlfriend, you know that girl, that girl with like the most ugliest haircut ever and I said like ok, like whatever, you know; think whatever you want to think John but don't tell me that kind of stuff, you know

- yeah that's like sooo childish of him!

-I know, but finally he asked me out, and friday we're gonna have like, you know, like a kind of date, he invited me to the most fancy restaurant ever, and I was like, you know, so happy!

-oooh you 're sooo lucky to go out with john, he 's like the most attractive guy on earth, you know, that reminds me of that movie, you know, like when that man felt in love with that women, it was like the best movie I've ever seen

.......

Bah een mens zou toch voor minder geïrriteerd raken zeker?!

Het is echt opvallend hoeveel amerikanen ik hier al tegengekomen ben, en telkens weer trekken die vreselijke stopwoordjes mijn aandacht.

Allé jah, ieder zo z'n stopwoordjes zeker?!

Lente in Parijs...

Dat wil zeggen: veel te rode geschonden bovenlip, loopneus (die terzelfde tijd ook verstopt is!), tranende ogen, zwaar hoofd, keelpijn...

kortom een FRANSE VALLING!

Boehoe mijn eerste verkoudheid in Parijs, en dat bij 22 graden celcius.
Dat zijn die metromicroben weliswaar, één begint er te kuchen en je mag er prat op gaan dat de dag nadien 70% van de metrogangers met een snottebel rondloopt.

Maar niet getreurd al bij al een heel fijn weekend gehad, bij mijn eerste valling hier hoorden ook mijn eerste bezoekers, een bewogen weekend was het!
Lekker de tourist uitgehangen, ontbeten aan notre dame, pannenkoek aan sacre coeur, ijsje aan quartier Latin en slenteren langs de talloze kraampjes van de rommelmarkt...

...beiden zijn zojuist richting Gent vertrokken met een beetje keelpijn, gewapend met een strepsils in de mond trachtend de opkomende valling de kop in te drukken...

Stopwoordjes

Omdat ik mezelf de laatste tijd meer en meer op het irritante stopwoordje "allé ja" betrap, omdat ik het zo een leuk artikel vind en omdat ik eventjes inspiratieloos ben heb ik een knip en plak toegepast op deze regenachtige donkere nacht van zondag op maandag. (Bij voorbaat excuses voor het door mij gepleegde plagiaat Teun! (gypsyeyes1979.blogspot.com/))

Woorden weten alles

,,Ik eigenlijk. Jij eigenlijkt. Wij eigenlijken allemaal. Waar komt dat stopwoord toch vandaan?'' vraagt ons een lezer.Ik wil dus proberen te antwoorden. Ik bedoel, die lezer heeft feitelijk gelijk dat hij dat vraagt, ja? Dat moet gewoon kunnen, toch. Allez, het is best wel een heel erg interessante vraag en ik heb dan iets van: daar moet sowieso een antwoord op te geven zijn, of zo.Stopwoorden of stoplappen hebben we niet nodig. Aan de betekenis van een zin voegen ze weinig of niets toe.
Dat ze woekeren als onkruid, moet komen door een andere reden. Een stopwoord was aanvankelijk een woord dat een dichter nodig had om zijn versjes in een mooi ritmisch patroon te gieten. ,,De leeuw is eigenlijk iemand die bang is voor niemand.'' (De Schoolmeester, 1859). Van die functie is iets overgebleven: een stopwoord spreken we soms uit omwille van het ritme in een zin. ,,Werd ze kwaad? Dat kan ik begrijpen. Zoiets moet je ook niet dóén!''
Daarnaast geeft dit soort ,,stilistische bijwoorden'' een bepaalde kleur aan een zin.Het bekendste is dus. Volgens Van Dale betekent dat: ,,blijkens het voorgaande''. De redacteur die daar een voorbeeld bij mocht verzinnen, heeft destijds misbruik gemaakt van het woordenboek om rijke stinkers een neus te zetten: ,,een mondaine, dus dure, dus vervelende badplaats''.Vaak heeft dus die betekenis niet meer. Het woord geeft hooguit vorm aan een soort verwachte eensgezindheid tussen spreker en luisteraar: ,,Ze droeg weer die gele hoed, en dat vind ik dus een ramp van een kledingstuk.''Ook het bijwoord eigenlijk heeft een woordenboekbetekenis. Volgens Van Dale: ,,in de grond, in wezen''. Maar daar denken we niet aan als we een vraag stellen: ,,Wat zoek je daar eigenlijk?'' En evenmin in het antwoord: ,,Ik weet het eigenlijk niet.''
Stopwoorden zijn als griepbacillen, uitermate besmettelijk. Ze verspreiden zich door imitatiegedrag. Een heerschap dat er verstandig uitziet, gebruikt vaak het woord sowieso op de televisie. Je kunt er dan donder op zeggen dat het de volgende dagen ook op straat vaker te horen is. Deze modewoorden komen onverwachts, en trekken weer weg zonder een adres achter te laten. Wie gebruikt nog de stoplappen weet je wel?, in principe, effenaf, enfin? Modern zijn absoluut, een stuk(je), heel erg, iets van, ik bedoel, pakweg, of zo, of wat? en zeg maar.
Stoplappen zitten op een tekst als vliegenscheten op een beeldscherm. Op den duur zie je niet meer wat er staat. Wij hadden in onze middelbare school een leraar scheikunde die geen zin kon maken zonder daar een of meer dusjes in te plaatsen. ,,Als ik dus aan een proefbuis met zinkmetaal dus enkele druppels zoutzuuroplossing toevoeg, dan zal dat dus reageren...'' En wij maar afturven, in de hoop dat hij zijn dus-record zou verbeteren. Waar die les over ging, dat drong slechts vaag tot ons door.Scheikunde is dan ook nooit mijn vak geweest, eigenlijk.

Artikel uit de Standaard

Honey,I'm home!!

Ik kon het wel uitschrééuwen vrijdagavond!
Al zingend de metro genomen, een keer of twee verloren gelopen om dan net op tijd te ariveren bij de Belgen die me huiswaarts brachten.

Het mag gezegd, ik ben graag in Parijs, maar mijn god wat deed het deugd om even terug huiswaarts te keren, pure euforie!

Mijn weekend begon met een pak friet in Deinze, om een uur later de tweede vettige stop in te lassen bij frituur Danny in Eeklo. Zalig was het om daarna in mijn eigen bed te slapen, om vier uur erna met volle blaas wakker te worden en eens geen Griekse sleutel of peignoir nodig te hebben om me richting toilet te begeven!!

Zaterdagavond was het grote hoogtepunt, de maansverduistering op de graslei en vervolgens al mn maatjes tesamen op een verkleedfeestje in Holly- en Bollywood outfit! Wat een avontuur! (Bedankt Ine!)

Maar Jezus Mia wie zijn gat verbrandt moet op de blaren zitten, er was geen ontkomen aan, een kater om U tegen te zeggen was de leuze van vandaag...

Bij deze: Sorry mama dat ik uw mosseltjes liet staan, en dat ik mijn bed boven de tafel verkoos..

Ondertussen zijn we met onze houten kop alweer in de lichtstad beland en terwijl de radio oublie-moi schreeuwt rijst het melige besef dat ik nooit zoveel van Parijs zal kunnen houden als van Gent...