De kracht van de krul

Toen ik een jaar of 13 was en ik alle plagerijen zoals poedel, Annie en krullekop kotsebeu was besloot ik er een eind aan te maken. Weg met die handel en de tondeuze erin.
Trots als een pauw kwam ik thuis met een delhaizezakje waarin mijn toenmalige krullen zich bevonden.
De gil van moeder, de bulderlach van mijn vader, ik zal het nooit vergeten. Een foute beatelbril, een kale knikker, ik kon het leven terug aan.
Waar ik elf jaar geleden geen rekening mee gehouden had :krullen komen nog gekrulder terug na dergelijke scheerbeurt...
Ondertussen heb ik mijn poedelkop aanvaard en behoort dat eigenzinnige allegaartje gewoon tot mijn eigenste zelve. Doch, deze week kon ik het voorstel om mijn haren te laten ontkrullen niet afslaan. Iemand die in uw haar aan het prutsen is, dat is genieten!!
Na drie uur babylissen (want zo noemt dat machine) was ik volledig gerestyled, de coiffeuse van dienst hield er een stijve arm op na en ik zoals afgesproken een stijle kop.

Bah eike, ik wil dat meisje haar babylisskunsten niet afbreken, maar dat was ik toch niet meer.
Je bent uw eigen hoofd met haar en huid zodanig gewoon dat zo een ingrijpende ommezwaai gewoon niet mooi kan zijn.
Mijn eerste reactie was: Oei oei ik lijk nu toch echt wel op een kabouter...
Je kent David de boskabouter zijn vrouw nog wel, Lisa. Wel plots kijk je in die spiegel en zie je jezelf als een tot leven gekomen Lisa. Schrikken geblazen zeg ik u!
Mijn rond gezicht leek nooit zo rond, mijn hoofd nooit zo plat en mijn haren nooit zo lang. Een echte kabouterkop! Het paste gewoon niet bij mijn hoofd.
Maar lang heeft deze metamorfose niet geduurd, nog geen 24 uur om precies te zijn.
De rebellie van een krul valt niet te onderschatten, zeker niet bij slecht weer..
Het regende bakken uit de lucht, en één voor één kwamen ze terug, mijn krullen, mijn identiteit.

Vaderlandsliefde

Ruime tijd voor mijn vertrek werd ik reeds gewaarschuwd voor het chauvinisme, nationalisme, patriottisme, (what's in a name?) dat de Fransen als geen ander beheersen. Over Frankrijk in het algemeen durf ik me (nog) niet uit te laten, doch ik ontwikkel langzaam maar zeker een niet te miskennen degout van het parisienisme.
Sta me toe deze term even te verduidelijken. Parijsenaars zijn omhooggevallen, individualistische, pretentieuze kortzichtige en onaangename kwezels die zichzelf maar al te graag als het middelpunt van deze aardbol beschouwen!

En als je nu nog niet overtuigd bent, en nu komt de zin van dit schrijven te voorschijn,: Parijsenaars lachen met de Belgen als geen één!
Ik weet dat het een cliché is en ik weet dat wij Belgen ook nu en dan stiekem durven lachen met die Lage Landen, maar verdorie wat kan ik me daar in opjagen!
In het begin zijn deze heel flauwe mopjes nog grappig, maar aub geen vier maand aan een stuk meermaals per week, kan het even, ja?

Vanmiddag vond de zoveelste discussie plaats over de intelligentie der belgen, als je dan op tafel gooit dat de meeste Belgen(?) vier talen mondig zijn en de Fransen amper 1.5, dat de Fransen alles verfransen, zelfs de originele titel van een film(!), dat ze een tolk nodig hebben op het filmfestival om Amerikaanse acteurs verstaanbaar te maken voor dat volk hier, dat ze een tweede tolk erbij roepen omdat de eerste niet capabel genoeg is om vijf zinnen correct te vertalen (écht gebeurd!!) dan staan ze daar met hun mond vol Franse tanden.

Maar de discussie ging verder, Over 10, maximum 20 jaar zal België niet meer bestaan en zal ons landje zich bij Nederland voegen!!! Op de vraag waarom dat zo zal zijn krijg je het antwoord: ah ja Wallonië en Vlaanderen liggen in ruzie, en Vlaanderen wil de onafhankelijkheid, ze hebben het gezegd in dat journaal. ok daar heb je een punt makker, maar is dat een reden om ons land op te doeken en ons bij de buurlanden te smijten?? Ik denk het niet!
Nooit gedacht dat ik dat kleine stipje België op de wereldbol met zoveel vuur zou verdedigen, het tij kan keren zo zie je maar.

Wie wordt het.....????